شهرستان نیکشهر

بخش مرکزی نیکشهر در سال 1324 با چهار دهستان "مهبان ، هیچان ، چاهان و مخت" تاسیس گردید. بر اساس آخرین سرشماری آماری نفوس جمعیت دارای 51049 نفر قریب یک سوم جمعیت شهرستان را تشکیل می دهد. مساحت آن 6352 کیلومتر مربع است که یک چهارم وسعت شهرستان می باشد. 5 دهیاری فعال در مراکز دهستانها ، با توجه به جایگاه دهیاریها در توسعه و عمران روستایی تشکیل شده است. بخش مرکزی نیکشهر دارای 71 شورای روستائی فعال می باشد.  

گذری برنیکشهر

نیکشهر تا زمان رژیم پهلوی اول " گِه " نام داشته است به معنی گهتر و بهتر . نیکشهر یا  "گِه" بکسره گاف به معنی "به" یا بهتر و" نیک " کلمه مذکور معنا می دهد.در کتب تاریخی عربی بعضی تاریخ نویسان از نام های « قیقان ، حی ، گزبون ، شهرگرد ، کدوگاه»  نام برده اند که بعضی ها برگردان فارسی شده اند. علی اکبر دهخدا در فرهنگ لغت خود " گِه " را از توابع چابهار می نامد.

بخش مرکزی نیکشهر در سال 1324 با چهار دهستان "مهبان ، هیچان ، چاهان و مخت" تاسیس گردید. بر اساس آخرین سرشماری آماری نفوس جمعیت دارای 51049 نفر قریب یک سوم جمعیت شهرستان را تشکیل می دهد. مساحت آن 6352 کیلومتر مربع است که یک چهارم وسعت شهرستان می باشد. 5 دهیاری فعال در مراکز دهستانها ، با توجه به جایگاه دهیاریها در توسعه و عمران روستایی تشکیل شده است. بخش مرکزی نیکشهر دارای 71 شورای روستائی فعال می باشد.

از نظر وضعیت جغرافیایی نیکشهر از شمال و شمال شرقی به ایرانشهر و از جنوب و جنوب شرقی به چابهار و از غرب با استان کرمان همجوار است. نیکشهر در قسمت جنوب شرقی ایران ، در جنوب ایرانشهر، شمال بندر چابهار ، غرب سرباز ، بین 26 درجه و 12 دقیقه عرض شمالی و 60 درجه و 12 دقیقه طول شرقی گرینویچ و در ارتفاع 450 متری از سطح دریا واقع شده است. از کل جمعیت 184123 نفری شهرستان فقط 7/16 درصد آن در بخش مرکزی سکونت دارند. بخش مرکزی نیکشهر ما بین دو رودخانه گُنگ و کشیگ "کشیک" قرار دارد که این دو رودخانه در انتهای جنوبی باغات و نخلستانهای شهر در قسمت جنوب غربی ، در آنجا کهنسالترین درخت به نام "چیچک" (تمبر هندی) به هم می پیوندند. این در وضعیت شکلی مثلث و سفره های زیر زمینی آن تحت تاثیر رودخانه کشیک می باشد که آب شرب مصرفی  اهالی شهر از چاههایی که  در این رودخانه حفر شده اند تامین می شود. در واقع به وسیله همین رود است که آب آن به زیر زمین شهر تزریق و نفوذ می کند تا چاهها و قنوات شهر از آن تغذیه شوند اما رودخانه گنگ در سطح پاینتری از شهر قرار گرفته و تاثیر چندانی برای شهر ندارد بجز فوایدی که روستاهای پایین دست خصوصا روستای جلائی کلگ  از آب آن می برند ، ندارد."رشکی" یکی دیگر از رودخانه های کوچک شهر است که بطرف جاده بخش بنت واقع می شود پلی فلزی بر روی آن احداث شده است  که نیکشهر را به روستاهای بخش بنت و حومه متصل می کند. گرچه فوائد چندانی برای ساکنان شهر ندارد ولی با احداث دو سیل بند سنگ و سیمانی توسط جهاد کشاورزی در دو شاخه آن که در پشت دبیرستان پسرانه امام خمینی «ره» واقع شده ، صفا و صمیمت خاصی به شهر بخشیده که اکثرا بعد از عصر بازدید کنندگان زیادی را به طرف خودش می کشد. خصوصا در مواقع بارندگی و جاری شدن سیل و سرریز شدن آب از سیل بندها بیشتر اهالی به تماشای آن می روند. سرزمین فعلی نیکشهر  به گفته تاریخ نویسان خصوصا عطامحمد شریف 70 ساله که جزوات و اطلاعات زیادی حتی درباره تاریخ بلوچستان و بلوچها دارد ، می گویند خاک رسوبی زراعی محل از دو رودخانه " گنگ و کشیگ" است که در زمان بسیار دور حدود 10 میلیون سال پیش بستر رودخانه های مذکور بوده تا اینکه مسیر آن کاملا به بستر امروزی تغییر یافته است.

نیکشهر یکی از آبادیهای اولیه ای است که پس از دوران کوچ نشینی و دامداری ایجاد گردیده است. زمین های آن بیشتر پلکانی بوده با شیب تند و به سبب داشتن آب فراوان و وجود چشمه سارها که حتی در خشکسالی بعضی بی آب نشدند ، باعث گردید مردمان اولیه در این محل سکونت دائمی اختیار کنند. به همین دلایل بود که بعدها بعنوان یکی از مراکز مهم مکران به حساب آمد که به نوعی مرکز مکران قرار گرفت.