گزارش ایرنا از کوههای مینیاتوری چابهار/تحقق رویای سفر به کره ماه

به گزارش ایرنا، وقتی مقابل این سلسله از کوههای خاکستری رنگ می ایستی، تصویری از کره ماه در برابر دیدگانت ظاهر می شود که گویی نقاشی ماهر، نگاره های برجسته ای را به سبک اشکالی نامانوس و خارج از قوانین مناظر، بر آن نقش زده است.  

             

مدرسه عربیه اسلامیه چابهار

 در سال 1349 هجری شمسی  پایه واساس یک حوزه علمیه  به منظور زدودن فقر فرهنگی ناحیه توسط حضرت مولانا ملازئی بنیان نهاده شد و عملیات ساختمانی آن در همین سال آغاز گردید . ساختمان مدرسه در سال 1351 هجری شمسی پایان یافت و با پذیرش 40 طلبه از شهر چابهار و5 طلبه  شبانه روزی از سایر نقاط شهرستان  چابهار و یک نفر مدرس تحت مدیریت مولانا عبدالرحمن آغاز به درس کرد . با فعالیتهای مداوم مدیریت مدرسه به ویزه با ارشاد و راهنماییهای او در خطبه های نماز جمعه بینش اسلامی وسیعی در میان مردم پیدا شد و در نتیجه شمار بیشتری جذب مدرسه شدند. بدین ترتیب مدرسه سیر تکاملی خود را پیمود و تمام ناحیه را تحت پوشش قرار داد. مدرسه بتدریج شکل مرکز بزرگ علمی به خود گرفت و دارای تشکیلات و فعالیتهای زیر گردید:    

سفر به آخرین روستای ایران + عکس

در منتهی الیه جنوب شرقی ایران، درآخرین نقطه مرزی آنجا که شهرستان چابهار به خط تماس با مرز پاکستان می رسد، بندری کوچک و قدیمی قرار گرفته که چند صباحی است برای سرمایه گذاران کشورمان نامی آشنا شده است. آنجا گواتر است؛ بندری آن سوی ناکجای جغرافیای تاریخ. 

جاده ساحلی چابهار، بریس

 جاده ساحلی چابهار، بریس

 

جاده ساحلی چابهار-بریس تنها یک جاده کنار دریا نیست بلکه راهی برای پیوند دریا و چند جاذبه ی طبیعی دیگر است که مختصری به توضیح آنها می پردازم.

به سوی چابهار

کمتر کسی است که وصف تاریخ پربار و جغرافیای چشم نواز منطقه سیستان و بلوچستان را نشنیده باشد. سرزمینی که در گذشته های دور بدلیل شرایط خاص آب و هوایی، قطب کشاورزی (معاش وقت ) کشور و حتی منطقه (پیش از تقسیمات کشوری امروزی) به شمار می رفت.

گویی گوشه ای از بهشت روی زمین آمده بود و بالندگی و زایندگی خاک آن برکتی بوده است لایزال که از سوی پروردگار به مردم این مرز و بوم هدیه شده است؛ اما طی قرون متمادی این آب و هوا دگرگون شد و رو به افول نهاده اما هنوز از طراوت آن نشانه هایی باقی است.

قلعه های تاریخی شهرستان چابهار

قلعه پیروز گَتْ:

  موقعیت جغرافیایى: بخش مرکزى - 5 کیلومترى شمال‏غربى چابهار - روستاى تیس

 قدمت: اشکانیان و ساسانیان

 خصوصیات معمارى:این اثر بر فراز یک تپه در وسط دره تیس واقع است ارتفاع تپه از ارتفاع دورشته کوه اطراف تپه بیشتر نیست. بلندى این محل تقریباً 1/5 تا 2 برابر ارتفاعات اطراف دره در محل روستاى تیس مى ‏باشد.  

تپه از تخته سنگهایى از جنس رسوبى و آهکى تشکیل شده است. آثارى از زراعت و آبادانى در اطراف تپه پیروزگت دیده مى ‏شود راه ورود به تپه سخت و پرخطر است. در قسمت پایین تپه و در اطراف آن آثارى از دیوارهاى سنگى بزرگ و قلوه سنگ و ساروج با قدمت خیلى زیاد دیده مى ‏شود. قسمت‏هاى متفرقى از دیوارها باقى هستند. ضخامت دیوار 2/5 تا 4 متر و ارتفاع آن در بعضى نقاط به 12 متر مى ‏رسد. بین دیوارهاى اصلى اطراف تپه دیوارهایى با ضخامت کمتر و به موازات دیوار اصلى دیده مى ‏شود که از یکدیگر 8 متر فاصله دارند و 200 متر طول دارند.

قلعه نوشیروان

قلعه نوشیروان  مجموعه ای  از  قلاع و استحکاماتی است که در بخش جنوب شرقی ایران در استان سیستان و بلوچستان  شهرستان چابهار  بخش نگور  دهستان سنگان قراردارند  این استحکامات که بخشی بر روی  کوه و بخشی دیگر در پای کوه قرار گرفته اند  و از سوی شمال  همجوار روستای « دک باهو »  از سوی غرب به روستای « سنگان» مشرف است  .